Rodzice Marii KIELECZAWY i ich przodkowie wywodzą się z Berestu, miejscowości położonej w pobliżu Krynicy. Obecnie mieszkają w Przemkowie na Dolnym ląsku, gdzie w rodzinie Monczaków 11 lutego 1958 roku urodziła się pani Maria. Artystka od 1982 r. mieszka we Wrocławiu. Ukończyła Akademię Ekonomiczną, pracuje zaś jako nauczycielka dyplomowana technologii gastronomicznej w szkole dla dzieci specjalnej troski. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych w Lublinie oraz Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Plastyków we Wrocławiu. Należy do nielicznych twórców na Dolnym Śląsku, którzy wykonują wielkanocne pisanki według prastarych wzorów huculskich. Malowania pisanek nauczyły panią Marię jej babcia, mama i ciocia ze strony ojca. Pięciopokoleniową tradycję rodzinną kontynuują również jej córki Marta i Aleksandra. Artystka jest laureatką wielu konkursów i przeglądów.Prace Marii Kieleczawy zdobią stoły wielkanocne oraz kolekcje w USA, Kanadzie, Afryce, Niemczech, Francji, Ukrainie i innych krajach, znajdują się w zbiorach Muzeum Etnograficznego we Wrocławiu, Toruniu, Zielonej Górze, Warszawie, Krakowie w jedynym w Polsce Muzeum Pisanki w Ciechanowcu, a także w Saksońskim Muzeum Sztuki Ludowej w Dreźnie, w Muzeum Pisanki w Kołomyi (Ukraina).
Twórczość Marii Kieleczawy wyrosła z rodzimych tradycji łemkowskich regionu krakowskiego i rzeszowskiego. Jako dziecko pilnie asystowała mamie przy zdobieniu jaj. Przełomem w życiu twórczym artystki była wystawa obejrzana w październiku 1995 r. we Wrocławskim Ossolineum pt.: „Pokucie i Huculszczyzna”. Huculszczyzna (Karpaty Wschodnie i Środkowe) przed wojną stanowiła część Polski, należała do województwa stanisławowskiego na Kresach Wschodnich, które graniczyło ze Słowacją, Węgrami i Rumunią. Góry Karpaty są ojczyzną Hucułów, górali, pasterzy, którzy od wiosny do jesieni zajmują się wypasem owiec, a zimą są drwalami. Kobiety zajmują się pracami domowymi i uprawiają własną sztukę ludową: haftem ozdabiają koszule, ręczniki, serwety, ceramikę i malują pisanki. Autorkę szczególnie zafascynowały pisanki zdobione techniką batikową.
Pisanki huculskie mają swoisty kolor, bogatą ornamentykę, dzięki czemu łatwo odróżnić je od pisanek z innych regionów. Technika batikowa znana od X wieku polega na nakładaniu gorącego wosku na powierzchnię jajka. Spełnia on rolę izolatora powierzchni, chroniącego ją przed barwnikami. Miejsca pokryte woskiem nie są barwione. Dominującymi kolorami w pisankach huculskich są: żółć, zieleń, pomarańcz, czerwień, czerń. Wzory huculskie opierają się przede wszystkim na układzie ornamentu pasowego zamkniętego, zbudowanego z prostych figur geometrycznych (trójkąt, prostokąt, koło, romb, trapez).
Jej prace wielokrotnie były eksponowane we Wrocławiu w Muzeum Etnograficznym, w Galeriach: Dwór Polski, Słowa i Obrazu, w Klubie Muzyki i Literatury oraz na Targach Sztuki Ludowej w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą (2006, 2007, 2008 2009) oraz Międzynarodowym Festiwalu Folkloru Ziem Górskich – Zakopane 2009, 2010, 2011. Jarmark Jagielloński , Lublin 2010, 2012, 2013 oraz XXIII Forum Ekonomiczne-Krynica Zdrój 2013.
W latach 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, autorka reprezentowała Polskę na Międzynarodowych Wystawach – „Sztuce Pisanek”, które odbyły się w Kolonii w Niemczech.
W latach 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010,2012 autorka reprezentowała Polskę na Międzynarodowych Wystawach w Dreźnie w Niemczech (Pałac Kultury).
W latach 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, artystka reprezentowała Polskę w programie w Saksońskim Muzeum Sztuki Ludowej w Dreźnie (Niemcy).
W 2004 r. artystka reprezentowała Polskę w Oslo (Norwegia), w „Cepeliadzie” przed Olimpiadą Ateny (Grecja).
W 2005 r. artystka reprezentowała Polskę w Seligenstadt (Niemcy), Dniach Krajskich Liberec (Czechy) i w III Międzynarodowym Festiwalu Jaj nad Balatonem Siófok (Węgry).
